KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Welkom in het gastenboek van Mike en Danique


Hieronder staan de berichten 179 tot en met 155 van de 179 berichten.
Schrijf een berichtje voor Mike en Danique


Bericht
Ik zit hier met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen !!
Wat verschrikkelijk zeg ...

Ik snap ook zeker dat het elk jaar nog moeilijk is ..

Liefs Dowie ( Bokt )
Geschreven door
Dowie op 22 november 2010 om 11:23 AMe-mailadres

Bericht
Echt heel erg wat ik heb gelezen hier.
Heelheel veel sterkte nogsteeds met jullie verlies.


Gr Romy
Geschreven door
Romy op 22 november 2010 om 08:38 AMe-mailadres

Bericht
Als ik wist wat er zou gebeuren,
Zou ik dan minder treuren?
Alweer bijna 9 jaar geleden,
Gingen jullie heen, bijna tevreden.
Want zo was het goed,
Zonder pijn, maar met zoveel moed.
Moed om te gaan, zonder mij.
De moed die ik mis, zonder jullie aan mijn zij.
Maar ik moet verder, want de wereld gaat door.
Al denk ik vaak genoeg "waar doe ik het allemaal voor"
Dan zie ik jullie broertje en zusjes staan,
Dan weet ik dat ik voor hun verder moet gaan.
Zij hebben mij nodig, sterk en groot.
Al voelt mijn hart zo vaak als lood.
Zwaar en koud, zoals mijn hart soms voelt.
En snap ik niet waar het leven op doelt.
Zoveel verdriet en gemis,
Zo vaak het gevoel dat de wereld genadeloos is.
Lieve Mike* en Danique*, ik zal verder gaan,
Want ik weet dat ik niet alleen zal staan.
Met een lieve man, kinderen en jullie die mij dierbaar zijn,
Kan ik leven met die overweldigende pijn...

Geschreven door
mama op 19 november 2010 om 2:41 PMe-mailadres

Bericht
De wereld is wit,
maar voelt zo leeg.
De wereld stond stil,
toen jouw huilen zweeg.
De wereld blijft doorgaan,
zonder jou aan mijn zij.
De wereld verstild,
als ik denk wat jij losmaakte in mij.
De wereld zonder jou,
is nu zo koud en en kil.
Dag lieverd, je bent bij je zusje,
voor altijd samen dat is het enige wat ik wil.

Geschreven door
mama op 10 januari 2010 om 12:08 PMe-mailadres

Bericht
Een heel tedere verjaardagsgedachte aan Danique en Mike en een troostende knuffel voor de mama...
Geschreven door
Mieke op 26 december 2009 om 00:09 AMe-mailadres

Bericht
Hai lieverds,

Vandaag alweer jullie geboortedag, ik moet zeggen dat het redelijk gaat. Ik heb vannacht uiteraard weer heel weinig geslapen. Alles kwam weer als in een film langs. 8 jaar geleden en nog weet ik precies wat er gebeurde, dat zal nooit meer over gaan, dit hoeft ook niet.

We gaan vandaag er een mooie dag van maken, een nieuwe spruit in mijn buik, die ik koester maar wat me ook zo bang maakt. Een nieuw leven waarvan ik het gevoel heb dat ik zijn of haar leven in mijn handen heb. Zorgen jullie dat alles goed gaat? Hoop dat Beppie ook bij jullie is en dat ze op jullie let, knuffel haar maar goed.

Ik mis jullie allemaal!

vlinderkusjes mama (die nu wel zit te huilen)
Geschreven door
mama op 25 december 2009 om 09:51 AMe-mailadres

Bericht
hai hai

kwam net heel toevallig doormiddel van google op deze site..
maar pff wat een verhaal zeg echt erg..zit je verhaal met tranen in mijn ogen te lezen..:(
ben nu ook zelf 18 weken zwanger, maar als ik dit lees gewoon kippenvel krijg ik ervan
het leven is zo gemeen en oneerlijk 2 van die onschuldige wezentjes die het daglicht maar even mochten zien:..
ik wil jullie toch met alles heel veel sterkte wensen ook al ken ik jullie niet..

liefs sam
Geschreven door
sam op 13 oktober 2009 om 10:30 PMe-mailadres

Bericht
Hai lieverds,

Ik schrijf jullie vanaf mijn werk, ik heb het moeilijk, vraag me niet waarom. Ik heb een ongelofelijk dip, ik slaap amper en ben erg moe.

Ik mis jullie ook echt heel erg, mama is net weer getrouwd en moet zich eigenlijk heel gelukkig voelen. Dat voel ik me ook hoor bij jullie stiefpapa, maar ik besef des te meer hoe ik jullie mis. En dat hij jullie nooit gekend heeft en ook nooit zal kennen. Hoe kan ik dat verdriet met hem delen, terwijl hij niet eens weet hoe jullie waren, of hoe jullie roken of voelden. Hij doet zijn best en probeert mama altijd op te vrolijken, wat hem ook vaak lukt. Maar het gemis blijft...

vlinderkusjes een verdrietige mama die jullie heel erg mist.
Geschreven door
mama op 4 september 2009 om 6:57 PMe-mailadres

Bericht
Lieve mama en papa van deze engeltjes,

Onderaan je verhaal staat een soort van excuus dat je verhaal misschien te lang is, maar jouw verhaal, vanuit je hart kan nooit lang genoeg zijn!
Jullie verhaal heeft me heel erg aangegrepen en bewonder jullie voor de kracht waarmee jullie doorgaan!
Ondanks dat het al vele jaren geleden is, en jullie het een plekje hebben gegeven blijft het gemis!
Via deze site heb ik jullie engeltjes mogen leren kennen en ik weet zeker dat jullie er nog steeds even trots op zijn als op de dag dat jullie ontdekten dat jullie zwanger waren!
Niemand heeft garanties in het leven maar ieder kindje, waar dan ook is er eentje om trots op te zijn en daar gaat al je liefde naar uit!

Veel Liefs Gerrie
Geschreven door
Gerrie op 20 april 2009 om 9:38 PMe-mailadres

Bericht
Hallo Papa en Mama van Mike en Danique,
Ik heb jullie verhaal gelezen en (zoals veel mensen die een berichtje hebben gepost) de tranen lopen over m'n wangen. Ik ben zelf 21 jaar en nog nooit zwanger geweest, maar ik heb wel een broertje verloren toen hij een maand oud was. Mijn moeder heeft het er heel moeilijk mee, ookal is het nu jaren geleden. Ik wens jullie heel veel sterkte! Mijn beste vriend is overleden toen hij 21 was (2 dagen voor kerst, 2008), zijn moeder zei: het is veel erger een kind te verliezen als je zo veel herinneringen aan hem hebt, maar ik geloof dat niet, een baby verliezen is net zo erg.
Sterkte, en geniet van de kinderen die er wel nog zijn,

groetjes,

Mirte
Geschreven door
Mirte op 29 maart 2009 om 12:41 PMe-mailadres

Bericht
Hai lieverd,

Vandaag je overlijdensdag. Ik moet zeggen dat het eigenlijk wel met me gaat.Vandaag een bijzondere dag, de dag van jouw overlijden en een dag waarop ik die van een oude mevrouw red. Het voelde zo raar maar toch ook wel goed.

Ik vind het erg jammer dat ik vandaag niet zoveel berichtjes heb gehad voor je. Ik denk nog zo vaak aan je en bijna niemand anders. Het doet pijn om te weten dat je na 7 jaar door bijna iedereen vergeten bent...

Maar lieverd niet door mij, bij mij zit je in mijn hart, voor altijd en eeuwig.

Vlinderkus lieverd ook voor je zus!
Geschreven door
mama op 10 januari 2009 om 6:04 PMe-mailadres

Bericht
Ik heb net jullie hartverscheurende verhaal zitten lezen.Ik heb zelf wel het een en ander mee gemaakt,maar niet zo'n vreselijk verlies.Wel van heel dichtbij.Mijn neefje Brian* is in de 32ste week van de zwangerschap helaas ook levenloos ter wereld gekomen,de details weet ik niet,het verlies is voor mij erg genoeg.(heb ook geen contact meer met zijn moeder,dus kan het haar ook niet vragen)Nog geen jaar later,gebeurde hetzelfde,weer in de 32ste week,weer een jongen Bradley*.Een mens kan een hele hoop dingen aan,maar 2 kinderen verliezen is het toppunt.Ik denk(zeg het maar als ik het verkeerd zie)dat het niet veel verschil maakt of de baby's tegelijk geboren zijn of zoals bij mijn zus,nog geen jaar na elkaar.Tot groot geluk van de hele familie is er bij mijn zus 1 dag voor de 1ste sterfdag van Bradley* een gezonde dochter geboren.Toen ikzelf 2 jaar daarna zwanger was van mijn oudste,was mijn zus alleen maar opgelucht toen ze hoorde dat ik een dochter kreeg.Mijn dochter is in dec 1998 geboren,was 6 dec uitgerekend,diezelfde zus wilde het voor een 4de keer proberen,en was rond de kerst uitgerekend.Mijn 3de neefje is geboren op 4 oktober,28cm en nog niet eens zo zwaar als een pak suiker.Hij is erdoor gekomen met veel ups en downs,heeft ook nu nog (10 jaar) problemen met zijn gezondheid.Ikzelf heb in 2001 nog een dochter gekregen,zij blijkt niet helemaal gezond te zijn,maar vergeleken met mijn zus en jullie verhaal zijn haar probleempjes penuts.Als ik het even niet zie zitten met de vele ziekenhuisbezoeken,denk ik altijd bij mezelf"wat nou zwaar,je heb tenminste de gelegenheid om wat voor haar te doen,er zijn heel veel papa's en mama's die er alles voor over hebben om elke keer naar artsen te gaan." En dat is iets wat ik nooit zal vergeten,ik heb het onwijze geluk gehad om 2x zwanger te zijn geweest en ook 2 dochters te hebben,dat is bij jullie en iedereen op de Lieve-engeltjes site wel anders.Over 4 dagen is het de 7de sterfdag van Mike* en de sterfdag van Danique* is net geweest.Ik wens jullie heel veel sterkte voor de rest van jullie leven,en vooral deze dagen.Ik weet dat zoiets nooit verdwijnt en dat hoort ook zo.Als iemand aan mij vraagt hoeveel neefjes en/of nichtjes ik heb noem ik ook altijd Brian* en Bradley* die horen er bij.Heel,heel veel sterkte.
Geschreven door
tante van Brian* en Bradley* op 6 januari 2009 om 1:07 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Mike*,

Alweer een moeilijke dag is gekomen,
ik zie je in mijn hoofd en in mijn dromen.
Ik hoef mijn ogen maar te sluiten en ik zie je staan,
Morgen 7 jaar geleden hoorde ik dat het fout is gegaan.
De 1e dag dat ik hoorde dat het niet goed met je gaat,
Je had pijn, wilde niet meer, ik zag het aan je gelaat...
Zo hard vechten voor je leven,
je hebt zoveel moeten geven.
De pijn in je ogen blijven me altijd bij,
je was liever aan je zus dr zij.
Zonder pijn, geprik en gedoe aan je hoofd,
je wilde rust en ik had je dat beloofd.
Als ik zou merken dat het niet draagbaar zou zijn,
zou ik je laten gaan, al doet mij dat veel pijn.
Eindelijk vrij en hoog in de wolken,
en ik kan mijn liefde vertolken.
In de gedichten die ik nu schrijf voor je zus en jou,
Jullie zijn in mijn ziel verweven en jullie zij degene waar ik van hou...

vlinderkusjes, mama
Geschreven door
mama op 30 december 2008 om 10:40 PMe-mailadres

Bericht
Lieve familie,
Ik zit met tranen in mijn ogen jullie verhaal te lezen.
Ik weet hoe het voelt om een kind te verliezen.
Nu de kerstdagen.............moeilijke dagen!
Heel veel sterkte met jullie grote verlies!
Liefs Jan en Christel
papa en mama van Job*
Geschreven door
christel hulst op 26 december 2008 om 1:06 PMe-mailadres

Bericht
Nog maar 15 minuten, toen gingen de wee�nremmers eraf, het begin van het einde. Ik wist het al en ik voelde me zo schuldig... Ik kon niks meer doen om jullie te beschermen, jullie moesten het snel zelf gaan doen. Zo klein en onschuldig en dan al zo hard moeten knokken voor jullie bestaan.

Het leven is zo oneerlijk...
Geschreven door
mama op 24 december 2008 om 5:50 PMe-mailadres

Bericht
hallo,

ik ben sofie dendooven.

ik zit dit jaar in mijn laatste jaar van het secundair onderwijs en moet een eindwerkmaken.

ik heb voor het thema vroeggeboorte gekozen die jammer genoeg eindigd bij het overleiden van het kindje.

ik ben opzoek naar hoe mensen zoiets verwerken. in mijn werk zal ik een onderscheidt maken tussen de vader de moeder en de familie en vrienden. Als u het zou zien zitten om mij hierbij te helpen, mag u mij een mailtje terug sturen.



het spijt me dat ik u aanspreek over deze mooie herrinering die jammer genoeg slecht is afgelopen.

toch zou ik u proficiat willen wensen want u bent moeder geworden.


met vriendelijke groeten
sofie dendooven

( het is raar voor mij om u deze mail te sturen, ik voel me er niet zo goed bij. ik weet wel dat praten ook vaak kan helpen ik bedank u voor uw tijd)
Geschreven door
sofie dendooven op 22 november 2008 om 9:04 PMe-mailadres

Bericht
Hai lieverds,

Het is alweer eind november, de tjd begint weer te komen, zo positief als ik probeer te zijn, zo negatief komt alles uit.

Mama voelt zich erg alleen en eenzaam zo zonder jullie. Ik ben dan ook al een paar keer bij jullie langsgeweest. Ik mis jullie enorm en met het verdriet erbij over het kindje van Mich erbij, is het maar allemaal moeilijk voor me.

De leegte in mij vult zich meer en meer, het lijkt soms de overhand te nemen. 7 jaar geleden alweer bijna, het lijkt wel gisteren. Al die piepgeluiden bij Mike*, het natte gevoel van Danique* haar huidje op mijn wang. Kon ik jullie maar weer vasthouden of ruiken of voelen...

Ik mis jullie heel erg lieverds en ik doe mijn best om het leven te leven dat zo voorbij trekt al is dit erg moeilijk. Het voelt zo ego�stisch om weer zwanger te willen worden, vooral de miskramen maken het moeilijk om er hoop in te blijven houden.

vlinderkusjes mijn lieverds, ik hou van jullie en mis jullie heel erg..

mama
Geschreven door
mama op 22 november 2008 om 01:11 AMe-mailadres

Bericht
Hai lieverds,

Het is alweer eind november, de tjd begint weer te komen, zo positief als ik probeer te zijn, zo negatief komt alles uit.

Mama voelt zich erg alleen en eenzaam zo zonder jullie. Ik ben dan ook al een paar keer bij jullie langsgeweest. Ik mis jullie enorm en met het verdriet erbij over het kindje van Mich erbij, is het maar allemaal moeilijk voor me.

De leegte in mij vult zich meer en meer, het lijkt soms de overhand te nemen. 7 jaar geleden alweer bijna, het lijkt wel gisteren. Al die piepgeluiden bij Mike*, het natte gevoel van Danique* haar huidje op mijn wang. Kon ik jullie maar weer vasthouden of ruiken of voelen...

Ik mis jullie heel erg lieverds en ik doe mijn best om het leven te leven dat zo voorbij trekt al is dit erg moeilijk. Het voelt zo ego�stisch om weer zwanger te willen worden, vooral de miskramen maken het moeilijk om er hoop in te blijven houden.

vlinderkusjes mijn lieverds, ik hou van jullie en mis jullie heel erg..

mama
Geschreven door
mama op 22 november 2008 om 01:10 AMe-mailadres

Bericht
Een rot dag vandaag, ik voel me zo rot. Ik mis iedereen om me heen terwijl er veel mensen in mn leven zijn...

Wat klinkt dat raar, maar ik mis jullie zo. Zoveel mensen die me proberen te steunen en nog voel ik me rot.

Lieverds ik denk aan jullie, jullie zitten voor altijd in mn hart wat er ook gebeurd in mijn leven...

Geschreven door
mama op 30 mei 2008 om 11:15 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Mike en Danique,
Wat een ontroerend verhaal wat jullie moeder heeft geschreven over jullie.
Jullie waren wel heel sterk en ik weet zeker dat jullie heel goed op jullie broertje en zusje letten en ook op jullie ouders!

Jullie zijn aanwezig in jullie afwezigheid en daarom ook nooit meer verleden tijd!!!

Liefs Chantal mama van Ian en Liam*
Geschreven door
Chantal op 3 maart 2008 om 8:23 PMe-mailadres

Bericht
Lieve mama en papa,

Al lijkt het voor de grote wereld alweer een poos geleden , voor lotgenoten blijft dit altijd.
Veel warmte en sterkte gewenst.
De pijn verzacht maar het gemis blijgt altijd...

liefs
Geschreven door
Arianne mama van Devon* op 10 januari 2008 om 08:40 AMe-mailadres
Eigen website
http://devon-decocq.be

Bericht
blond koppie, blauwe ogen
Wat heb jij veel in mijn leven bewogen
dat ik zoveel verdriet heb om jou
is omdat ik zoveel van je hou
je mocht niet blijven op deze plek
zonder jou word ik langzaam gek
gek van het gemis en de pijn
omdat jij niet bij me kan zijn
nu al 6 jaar lang weg bij mij
je ging verder met je zusje aan je zij
Mijn kleine jongen, met zachte haren
ik kan nu alleen nog maar naar je foto staren....

Liefs, Mama
Geschreven door
mama op 9 januari 2008 om 10:24 PMe-mailadres

Bericht
wens jullie sterkte in deze tijd ik steek kaarsje en ben ook ff stil


jos
Geschreven door
jos op 9 januari 2008 om 10:17 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Mike* en Danique*,

Vandaag is het alweer 6 jaar geleden dat jullie werden geboren... jullie broertje is pas weer jarig geweest en alweer 5 geworden, hij was zo trots. Hij vraagt aan iedereen of ze weten hoe oud hij is en dan zegt hij vanuit zijn hart "ik ben al 5 jaar hoor" Dan denk ik aan jullie, hoe zouden jullie dit zeggen en hoe zouden jullie deze jaren doorstaan. Al 6 jaar... naar groep 3 om te leren lezen en schrijven. Niets van dit gebeurd er, het enige wat jullie voor cadeautje krijgen is een kerststukje, uitgezocht door jullie grote zus. Iedereen moest er vanaf blijven, want deze was van Mike* en Danique*. Er komen ook mooie glitter boompjes bij jullie staan, ook uitgezocht door jullie zus.
De slingers hangen nog in de kamer, ook voor jullie. Ik kon ze nog niet opbergen, zo kort na de verjaardag van jullie broertje. De ballonnen hangen ook nog, toch nog een feestje, al 6 jaar...

6 jaar in mijn hart,
6 jaar in mijn ziel,
6 jaar om nooit te vergeten
Al 6 jaar om bij stil te staan...

lieve knuffel van jullie mama...
Geschreven door
mama op 25 december 2007 om 06:05 AMe-mailadres

Bericht
met tranen in mijn ogen heb ik jullie verschrikkelijk trieste verhaal zitten lezen het zou niet moeten mogen!!!!
op 17 december 2001 hebben wij zelf ons zoontje carlo afgegeven ik hoef jullie niet te vertellen wat voor pijn dat dat doet morgen zou hij 6 jaar geworden zijn
vanavond was ik sinds lange tijd weer op zoek naar een stukje herkenning dat heb ik bij jullie gevonden
bedankt...........
ik wens jullie veel sterke en kracht met alle dingen die op jullie pad komen
liefs mama van carlo
Geschreven door
beste mensen op 16 december 2007 om 9:51 PMe-mailadres

Ga naar pagina
1 2Berichtjes van op/voor 9 december 2007 3Berichtjes van op/voor 25 december 2005 4Berichtjes van op/voor 11 januari 2005 5Berichtjes van op/voor 19 december 2003 6Berichtjes van op/voor 3 december 2002 7Berichtjes van op/voor 12 juni 2002 8Berichtjes van op/voor 26 maart 2002