Kievitsbloem

Welkom in het gastenboek van Mirjam

Hieronder staan de berichten 69 tot en met 45 van de 69 berichten.
Schrijf een berichtje voor Mirjam

Bericht: Hoi Hoi , na lange tijd weer eens een kijkje genomen op de site en kwam jullie verhaal tegen , het zou zo mijn verhaal kunnen zijn ,ik had geen hoge bloeddruk maar ik was ruim 2 weken over tijd . Bij de controle in het ziekenhuis bleek dat onze kleine meid het heel erg benauwd had en na het aanprikken van het vruchtwater bleek dat dat groen was maar de gyn. durfde nog wel te wachten tot de andere dag .
Dat was dus te laat s'morgens vroeg begonnen de weeën en na een paar uur is onze kleine meid tijdens de bevalling overleden , op de dag dat wij 4 jaar getrouwd waren . Ook wij hebben om een of andere duistere reden haar niet meer mogen zien .Idd beter voor de verwerking , ook wij kregen dat te horen maar wat hadden ze dat mis , tot op de dag van vandaag heb ik daar nog een schuldgevoel over , zomaar weggedaan zonder kus , of knuffel . Gelukkig hebben wij haar wel kunnen laten
cremeren . Gelukkig hebben we 2 prachtige zoons gekregen die inmiddels ook al papa zijn , en wij Opa en Oma van 2 prachtige kleindochters en een kleinzoon . Maar vergeten doen we haar nooit .
Sterkte !
Gr Joleen Doomen
Geschreven door: Joleen Doomen op 16 oktober 2018 om 5:44 PM
Bericht: Zie nu pas dat je een hele tijd geleden hebt geschreven. Ik weet zeker dat ze allemaal bij elkaar zijn en lekker over ons zitten te smoezen.
Overigens een prachtig gedicht wat precies weergeeft hoe je je voelt.
Je hebt mijn hart geraakt hiermee.
En wat die andere dochter betreft, je bent en blijft mijn nummer 1

Luv you too.

mama
Geschreven door: Mama op 27 januari 2008 om 00:47 AM
Bericht: Hoi mam

Was ik weer. Ik denk dat ze het nou heel gezellig hebben met hun drietjes. Raar hoe het kan lopen...... Mijn 2 sterretjes bij mijn zus. Had het liever anders gezien maar ja.
Ik zei laatst dat ik een gedicht had geschreven weet niet of je hem al had gelezen dus hier komt hij.

They say a human heart is the strongest ever, but it doesn't feel that way when it breaks into a million pieces
Slowly in time we will try to put the pieces back together
Then when time is right you will learn that some off those pieces are missing
You can search as hard as you can, but you can't find them back
Your heart will never be the same, because off those missing pieces
Then one day when you look up to the sky, you will see that those missing pieces are shining like stars
Stars so bright, so you will never forget that although your heart will never be the same.............

THEY ALWAYS BE WITH YOU**

Hou van je
Geschreven door: Je andere dochter op 20 november 2007 om 2:02 PM
Bericht: Het spijt mij dat het voor u zo heeft moeten lopen maar helaas ken ik dit verhaal van mijn moeder. Mijn moeder heeft in 1980 ook haar kindje verloren na een zwangerschap van 7 maanden. Mijn moeder is onwaardig behandeld dat zij niet moest zeuren over de bevalling dat ie begonnen was maar toen mijn moeder de lakens opensloeg stond het hoofdje al met als resultaat dat de zuster hysterisch is weggerend en mijn vader en moeder alleen de bevalling moesten meemaken waarbij mijn moeder krijste dat mijn vader niet mocht kijken want het kindje had namelijk al twee weken dood in mijn moeders buik gezeten. Mijn moeder mocht nergens over praten dood is dood en daarmee uit. En of mijn moeder een dame die ook haar kindje had verloren even wilde vertellen dat het leven doorging!!! Over verdere ervaringen ga ik niet eens uitweiden dat is gewoon te erg. Het enige wat ik fijn vind is dat er gelukkig nu wel over gepraat mag worden en dat je waardig afscheid mag nemen van je kindje alleen heeft het voor mijn moeder helaas geen nut meer en tot op de dag van vandaag kan mijn vader er nog steeds niet over praten.
Geschreven door: Marjolein op 1 november 2007 om 1:00 PM
Bericht: hallo
wat jullie hebben meegemaakt lijkt wel op mijn verhaal
hoge bloeddruk vrijdags naar het ziekenhuis en zou dinsdags opgenomen worden we zaten in de auto onderweg naar het ziekenhuis en ik had een beetje buikpijn ik dacht dat zijn de zenuwen
ik werd naar de zaal gebracht en ging toen met mijn man naar het dagverblijf maar de buik pijn bleef achteraf heb ik op de wc persweeen gehad ik naar de verpleegkundige en zei dat ik weeen had mijn man moest maar naar huis gaan want bij de 1ste duurde de bevalling toch lang mijn was net weg of ze kwamen met een apparaat aan om naar het hartje te luistern maar ze konden niets vinden ik was heel rustig je wordt op dat moment geleefd en het bleek dat de baby al er aan kwam dat gauw naar de verloskamer alleen want mijn man was naar huis en die konden ze niet bereiken naar 1 perswee werd ons dochtertje gebren en werd direct bij mij weggehaald na een half uurtje kwam mijn man en ze hebben niet eens aan mijn man gevraagd als hij ons dochtertje wou zien we dachten dat hoort zo
mijn ouders kwamen direct naar mij toe we hebben ons dochtertje achtergelaten voor onderzoek en nooit gezien en het iss daar gecremeerd wist je maar ze was gebleven naar al die rare berichten wat ze met babys doen in die tijd
ben dezelfde avond naar huis gegaan daar stond ik op
en die arts maar zeggen dit gebeurd nooit als ik die man nog zie kan ik hem nog wat aandoen maijn man moest naat het gemeentehuis om aangifte te doen maar dat kon helemaal niet dus ons dochtertje staat niet in ons trouwboekje
ik had een geweldige kraamverzorgster gera en daar is onze dochter die daarna is geboren naar vernoemd
en daarna kreeg ik nog een zoon dat ook net op tijd geboren is anders as dat ook verkeerd gegaan en nu ben ik oma van 2 kleinzonen en toch ben je heel bang tijdens de zwangerschap van mijn dochter ons doodgeboren dochterje is geboren en overleden op 9 juni 1981 gerda
Geschreven door: gerda op 7 oktober 2007 om 12:23 PM
Bericht: met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen.

vreselijk hoe het ziekenhuis met jullie is omgegaan!

ik ben blij dat je dochter mirjam een plekje heeft gekregen en dat zij toch met respect is behandeld.

liefs ana, mamma van diego en guillermo*
Geschreven door: ana op 20 mei 2007 om 9:01 PM
Bericht: Hoi mam

Na zoveel jaren heb ik toch eens een kijkje genomen op deze site waarom weet ik ook niet.

Wat ik ff wou zeggen, Mirjam stond vast en zeker mijn engeltje op te wachten en samen houden ze ons in de gaten.

Love you
Geschreven door: Je andere dochter op 30 maart 2007 om 7:53 PM
Bericht: het lijkt mijn verhaal wel,alleen werd er bij mij eerst verteld dat t een jongen was, terwijl t een meisje was (kwam ik achter toen ik weer zwanger was en toevallig in t dossier keek).
gelukkig is het tegenwoordig anders,ook ik had graag mijn kindje willen begraven,maar helaas,ze blijven voor altijd in je hart en ik ben blij voor jou dat je jou kindje een naam hebt kunnen geven.
heel veel liefs een lotgenoot
Geschreven door: corrie op 28 december 2005 om 6:42 PM
Bericht: lief kind
geboren en gestorven
als een wervelwind
heb jij je plek verworven
in het grote ware leven
bij je pappa en mamma
al was je er maar even
"ik was er"laat je na
je hebt je hartje laten slaan
je lichaam laten groeien
en je leven laten gaan
in de bloemen die nog bloeien
zullen we jou gadeslaan
in de sterren aan de hemel
zal ik jou ster steeds zien staan
Geschreven door: hettie op 26 december 2005 om 11:12 PM
Bericht: Lieve ouders van mirjam rianne

Wat een schokkend verhaal om op zo'nmanier je lieve dochter te moeten kwijtraken.In hemelsnaam in welk ziekenhuis zijnjullie geweest.Dit vind ik echt vreselijk voor jullie maar ook voor jullie kleine meid want die verdient zoiets niet.Gelukkig gaan ze er tegenwoordig anders mee om maar toch het verdriet om je dochter word er niet minder om.Hopenlijk hebben jullie nu een beetje vrede met haar en heeft ze eenmooi plekje bij julli en in jullie hart.
lieve groetjes peggy mama van Amber* franca en huib
Geschreven door: peggy op 21 december 2005 om 11:45 AM
Bericht: Beste ouders van Mirjam,
Geschokt heb ik jullie verhaal gelezen. Het lijkt zo op het verhaal van mijn zus en haar dochter Esther,geboren in 1982 in Leidschendam. Ik was bij de geboorte en het was heel aangrijpend.Toen konden zij en haar man hun dochter niet met haar naam in het trouwboekje laten zetten, maar er is goed nieuws voor jullie: zij hebben het een aantal jaren geleden alsnog voor elkaar gekregen bij de burgelijke stand!Ook heeft Esther na jaren een gedenksteentje gekregen op het strooiveld waar haar as toendertijd is verstrooid.Misschien ook een idee voor
jullie? Gelukkig wordt er tegenwoordig wel aan doodgeboren kinderen gedacht als aan persoontjes met een identiteit en niet als aan een "ding"dat mislukt is, want zo voelde dat toendertijd wel!
Ik wens jullie, vooral deze dagen, veel sterkte en hoop dat Mirjam op alle mogelijke manieren een plaatsje in jullie leven zal houden.
Geschreven door: Ria op 20 december 2005 om 12:39 PM
Bericht: Lieve ouders van Mirjam,

Mijn dochtertje is een dag naar de geboorte overleden in 1982 was gezond geboren en overleden aan een streptococcen bacterie. Ik heb haar naar het overlijden ook niet weer gezien.Zij is wel in onze woonplaats begraven maar ook in een graf waar niks op mocht staan ik heb haar ook laten herbegraven.Ik moest aan de graszoden zien van hier is het begraven. Mijn ervaring is niemand begrijpt dit intens verdriet je moet het zelf meegemaakt hebben.Na 16 jaar allerlei klachten ben ik in rouwtherapie gegaan oorzaak
onverwerkt verdriet.Ik hoop voor jullie ook dat je haar een plaatsje kunt geven.
Geschreven door: Geeske op 13 december 2005 om 11:45 PM
Bericht: Fijn om te lezen dat ze toch nog een naam heeft gekregenen dat ze niet naar de verbrandings plaats is gegaan.
heel veel sterkte er nog verder mee.
Geschreven door: mirjam van den Bergh op 18 november 2005 om 3:32 PM
Bericht: Lieve ouders,
Ik ben een moeder van 39 jaar en volg momenteel een opleiding voor kraam-verzorgende. Hierdoor was ik bezig met een werkstuk over 'doodgeboorte / zwangerschapsafbreking. Ik wilde me verdiepen in de rouwverwerking, die zooooo belangrijk is voor achterblijvende ouders. Ik heb met ontsteltenis jullie verhaal gelezen... het ziekenhuis heeft in jullie situatie falikant de 'boot' gemist ! helemaal geen 'goede' herrinneringen geboden, ongelofelijk. Ik ben blij te horen dat je nu bezig bent, met een plek voor jullie dochter te zoeken in jullie harten. Daar heeft zij en jullie recht op.
heel veel sterkte in jullie rouwproces en een kusje voor Mirjam.
Geschreven door: Julia Wijnsma op 17 april 2005 om 00:23 AM
Bericht: Lieve Miriam en Goos,

Wat een droevig verhaal, en hoever zaten de artsen ernaast dat het allemaal omwille van het verwerken beter zou gaan als je het allemaal maar direkt gaat vergeten.
Geschreven door: Jenny op 9 maart 2005 om 9:27 PM
Bericht: IK ben behoorlijk omder de indruk van jou verhaal en den tegelijk dolblij dat het op vandaag anders kan 4 weken geleden is mijn zoon dood geboren en wij hebben alles voor hem kunnen doen Hij heeft nog warm op mijn buik gelegen en thuis in zijn wiegje gelegen.
Daar was ik al heel dankbaar voor maar al sje dit dan leest heb ik helemaal zoiets van maar goed dat mij dit niet 20 jaar geleden is gebeurt

ik wens je verder veel sterkte
Jacqueline
Geschreven door: jacqueline op 6 maart 2005 om 10:50 AM
Bericht: Lieve Marja

ik heb naar aanleiding van het berichtje wat jij hebt geschreven in het gastenboek van mijn dochter Rianne ook jullie verhaal gelezen en met veel ongeloof moet ik je zeggen. Ik vind het mooi dat Mirjam Rianne* op deze manier een goede en mooie plek in je gezin heeft gekregen dat heeft ze zeker verdient.

Liefs Jolanda
mama van Marijn en Rianne*
Geschreven door: Jolanda Schuurman op 7 februari 2005 om 8:50 PM
Eigen website: http://lieve-engeltjes.nl/engeltje/RianneS/
Bericht: Lieve Marja en Goos
Ik heb met volle aandacht jullie verhaal over Mirjam* gelezen en er komt best veel overeen met met onze Shirley*
Vooral dat stuk dat ze jou de keuze laten wat er met het kind moet gebeuren,of je er zelf voor zorgt of dat zij het moeten doen.
Maar ook wij hebben de zorg aan de artsen overgelaten tot onze grote spijt en waar ik nu nog heel veel spijt van heb.
Daarentegen vind ik het wel jammer dat jij je Mirjam* niet heb kunnen zien,terwijl ik Shirley* een half uur lang op mijn schoot heb gehad en haar niet meer wilde afgeven.
Maar het meest dierbaarst voor mij zijn toch wel haar foto`s die ik nu heb.
Ik hoop dat jullie Mirjam* in jullie trouwboekje kunnen laten bijschrijven,want ook bij ons staat Shirley erbij,omdat zoals ze zeggen het verplicht was als je al zeven maanden zwanger was.
Ik wens jullie nog veel sterkte bij de verwerking(zover je het verwerkt krijgt,maar volgens mij krijg je het nooit verwerkt).
Veel liefs Bep
Geschreven door: Bep op 6 februari 2005 om 10:38 PM
Bericht: Beste Marja en Goos,

Met de moeder van een vriendin van mij heb ik lange gesprekken gehad over het verlies van een kindje. Zij lang geleden, wij op bijna dezelfde data als jullie (alleen vele jaren later).
Ons eerste kindje, onze zoon Jens, is overleden op 17 december j.l. en 4 dagen later op 21 december 2004 geboren.
Wat een enorm verschil in opvang van het personeel in het ziekenhuis! Wij hebben veel steun gehad aan de verpleging en doktoren en we hebben eigenlijk een hele mooie herinnering aan de bevalling. Ik heb dan ook met open mond jullie verhaal gelezen...
Voor ons is het allemaal nog zo vers, maar ik hoop dat wij 21 december ooit een plekje kunnen geven... net als jullie!
Geschreven door: Sascha op 3 januari 2005 om 11:44 AM
Bericht: Wat een ontzettend triest verhaal. Vroeger ging het heel anders dan nu. Zelf heb ik mijn derde kindje moeten afstaan op 28 september 2004. Hij is al door het loslaten van de placenta overleden in mijn buik. 's Avonds is hij geboren. Zo mooi en gaaf, net als mijn twee andere kinderen, maar helaas zo vreselijk stil. Mijn moeder heeft dit 38 jaar geleden ook meegemaakt. Haar eerste is ook door het ziekenhuis gecremeerd, maar het nooit mogen zien. Mijn vader heeft het ook maar eventjes gezien. Gelukkig hebben wij heel veel foto's kunnen maken en hebben we hem de naam Chris Robin gegegeven. Hij zal altijd in ons hart zijn. En dat zal ook voor jullie gelden, heel veel sterkte.

groetjes van Petra, mama van Emilia, Yuri en Chris*
(ik mail op de LE-13 lijst)
Geschreven door: Petra van der Geest op 21 december 2004 om 6:34 PM
Bericht: Lieve Marja en Goos,

Wij Marja kennen elkaar nog van Little Forgoten Angels en dus kende ik jullie verhaal al. Toch deed het me nu opnieuw weer goed om te lezen dat Mirjam Rianne gelukkig toch met respect gecremeerd is door het ziekenhuis en niet zoals jullie eerst dachten naar de afval verbrandingsoven was gebracht zoals onze Maarten* en Sander* ruim 10 en 11 jaar geleden.
Ik wil jullie vandaag toch veel sterkte toewensen op de geboortedag van Mirjam Rianne want deze dagen blijven altijd wat moeilijker dan andere dagen. Sterkte en ik hoop dat jullie er voor Mirjam Rianne toch een mooie dag van kunnen maken op een manier die goed bij jullie past.
Sterkte en ik zal jullie niet vergeten.
Doe je de andere leden op de lijst de groetjes van me?

Liefs van Susanne
Geschreven door: susanne brugge op 21 december 2004 om 08:35 AM
Eigen website: http://www.maarten-sander.da.ru
Bericht: Ja, zo ging dat vroeger; in "mijn tijd", 7 en 5 jaar voor jullie dit afschuwelijke hebben moeten ervaren, zijn ook op een vergelijkbare manier twee van mijn kindjes me ontnomen.
In onze harten hebben zij nog steeds een grote plaats en met hun twee zussen en broer praten wij nog regelmatig over hen.
Ze kunnen en mogen ook niet vergeten worden.
Heel veel sterkte en liefs van een invoelende moeder, die toch ook weer 4 gezonde kleinkinderen heeft mogen ontvangen!
Geschreven door: Nelly de Vries op 18 december 2004 om 00:43 AM
Bericht: Een ingrijpend verhaal.
Ik en mijn vrouw hebben 4 december tijdens de zwangerschap ook ons kind verloren (27 weken).
8 december is zij vervolgens bevallen van ons zoontje Darwin (980 gram en 39 cm groot). Voor onze verwerking hebben we veel foto's gemaakt, heb ik een persoonlijke rouwkaart getekend en hebben we een waardige crematie achter de rug (gisteren) met een mooi koor en veel mooie persoonlijke voordrachten. Ik ben blij dat ik ons zoontje Darwin zo heb mogen beleven, maar het was veel te kort!
Geschreven door: Stefan Clement op 15 december 2004 om 7:40 PM
Bericht: hallo marja en goos
onze verhalen komen inderdaad overeen.de medici hebben nog steeds niet geleerd hoe je met menselijk verdriet om moet gaan.onze leroy* en mandi* zijn ook op deze manier 'gecremeerd',tussen de afgehakte benen en armen noem ik het altijd.vreselijk om te weten hoe ze met je kindje omgaan.mijn geluk is dat ik mandi* en leroy* heb kunnen zien.brandon* is begraven.die hebben we kunnen knuffelen en aan kunnen kleden.heel veel sterkte met het verwerken,volgens mij blijf je altijd verwerken.
Geschreven door: francesca op 10 oktober 2004 om 4:59 PM
Eigen website: http://frannie.web-log.nl
Bericht: Ik wil mijn medeleven tonen het sprak me aan omdat jullie kindje mirjam rianne heet en ik heet rian en mijn zus mirjam
Geschreven door: Rian op 22 september 2004 om 9:42 PM

Ga naar pagina
1 2Berichtjes van op/voor 8 juli 2004 3Berichtjes van op/voor 14 oktober 2002

Ga naar pagina
1 2Berichtjes van op/voor 8 juli 2004 3Berichtjes van op/voor 14 oktober 2002

Schrijf een berichtje voor Mirjam

Ga naar het verhaal van Mirjam