KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Welkom in het gastenboek van Luna


Hieronder staan de berichten 35 tot en met 11 van de 85 berichten.
Schrijf een berichtje voor Luna


Bericht
Lieve Sabine en Jaap

De maand december zal nooit meer zijn wat het was
De 'buitenwereld' viert feest
in jullie hart de leegte

Ik hoop dat jullie met elkaar
samen sterk zullen zijn
Jullie harten verenigd in dit verdriet

Vandaag is het een jaar geleden
dat Luna werd geboren en ook wegging
Maar ze heeft iets onuitwisbaars achtergelaten
in jullie verenigde harten....

Heel veel sterkte vandaag
Geschreven door
Ans van Bijnen op 23 december 2003 om 1:15 PMe-mailadres
Eigen website
http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/RachamB

Bericht
Net voelde ik een beetje irritatie, omdat onze kleine knul van 3 maanden zo hard huilde en zich er niet bij neer wilde leggen dat hij eigenlijk heel moe is. "Ga dan slapen"dacht ik kriegel.
Om een beetje af te koelen ga ik achter de pc, mijn man loopt met hem door de kamer.
Ik kom op deze site terecht en op een of andere manier is dit de enige engel die ik heb bekeken. Wat een hartverscheurend verhaal, wat moet er door jou heen zijn gegaan. En wat een compleet babytje is Luna.
De tranen stromen mij over de wangen, wat een moeilijk afscheid is dit voor jullie. Ik wil iets moois tegen jullie zggen, maar ik weet niet wat, iets troostend, maar wat? Heel veel sterkte, in elk geval! Ik ga gauw mijn kleine man vertellen dat ik zielsveel van hem hou...
Geschreven door
Bianca op 21 december 2003 om 6:43 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Jaap, Sabine en Iris,

Wat een mooie site voor jullie dochtertje en zusje Luna* . Zo'n dapper meisje dat zo gevochten heeft verdient dat. Ze is zo mooi en zo klein. Nu is het voor jullie een jaar geleden en ik wens jullie ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijd. Blijf over Luna praten en over je pijn en verdriet, ook al durft de buitenwereld Luna*'s naam niet te noemen. Ik voel met jullie mee in deze moeilijke tijd. Onze oudste zoon Robert* stierf op 19 december 2001 na 22 weken zwangerschap en onze jongste zoon Kamil op 2 januari 2003 na 24 weken zwangerschap. Je blijft ze missen. In je hart groeien ze op en zie je ze voor je.

Sterkte,

Ghislaine
mama van Robert* en Kamil*
Geschreven door
Ghislaine op 16 december 2003 om 4:09 PMe-mailadres

Bericht
Met pijn in mijn hart heb ik jullie verhaal over jullie dochtertje Luna gelezen.
Mijn zoontje Luuk is te vroeg geboren op 3 december 2002 en overleden. Ik heb speciaal jullie verhaal gelezen omdat jullie kindje ook in december is geboren. Net zoals bij jullie is nu een jaar later de pijn en het gemis nog steeds heel erg groot.
Geschreven door
Josee Spaas op 15 december 2003 om 9:07 PMe-mailadres

Bericht
Lieve ouders van Luna,

Wat een verdrietig verhaal. Wij hebben 29 oktober 2003 zelf een dochtertje, Sophie na 22 weken zwangerschap gekregen. Zo veel herken ik in jullie verhaal en foto's.

Willie



Geschreven door
Willie Schoemaker op 15 december 2003 om 2:18 PMe-mailadres

Bericht
Ha Sabine,
Ik ben na onze chat gelijk gaan lezen op deze site. Wat een verschrikkelijke nactmerrie moet het voor jullie zijn geweest, ik krijg er kippenvel van. Wat is het leven toch vreselijk oneerlijk.
En wat een enorme vechtlust heeft jullie kleine Luna getoond.
Na het lezen kan ik je angst voor de toekomst nog beter begrijpen, dit wil en kun je niet nog eens meemaken.
Het is inmiddels voor jullie bijna een jaar geleden maar in beleving ws. als de dag van gisteren. Ik wens jullie vast weer heel veel kracht om deze donkere zware dagen voor kerst door te komen. En natuurlijk alle goeds voor de toekomst.
Liefs van Sonja
Geschreven door
Sonja op 12 december 2003 om 7:29 PMe-mailadres

Bericht
Lieve mensen, Wat een vreselijke ervaring hebben jullie meegemaakt. Ik weet er alles van. Als ik jullie een "raad"mag geven blijf over Luna praten en geef haar duidelijk een plaats in jullie gezin. Vermeld haar gewoon op alle kaarten die jullie misschien versturen. Zorg dat ze nog "leeft"voor jullie. Op die manier kan je alles beter aan. Zelf heb ik mijn mooie lieve geweldige dochter na 38 weken zwangerschap verloren (nu alweer 20 jaar terug). De tijd was toen aners. Geen foto's, geen voetafdruk etc. Alleen een koude crematie want hier reken je niet op. Maar toch als ik nu terug kijk...... was het goed. Ik heb nu vrede maar Chantal zal altijd in mijn hart blijven. Bel of e-mail me gerust ik wil jullie graag helpen. Iedereen kan zich een voorstelling maken hoe het is om een kindje te verliezen maar alleen degene die dit werkelijk hebben meegemaakt weten wat je voelt (en soms ook niet). Lieverds veel sterkte.
Lia
Geschreven door
Lia Klein Meulekamp op 11 december 2003 om 3:15 PMe-mailadres

Bericht
Ik heb heel veel respect voor jullie en wens jullie heel erg veel sterkte toe in deze moeilijke dagen.
LUNA, haar naam zegt al genoeg. Prachtig mensje om nooit te vergeten. Blijf goed naar Iris kijken.
Geschreven door
unnown op 7 december 2003 om 00:16 AMe-mailadres

Bericht
Oude vriendin, bedankt voor je mooie woorden. De pijn om onze Luna zal helaas NOOIT minder worden, zo voel ik het tenminste....

Wie ben jij eigenlijk ? Of wil je dat persee geheim houden ?

Groetjes Jaap
Geschreven door
Jaap ( papa van Luna *) op 28 november 2003 om 12:27 PMe-mailadres

Bericht
Lieve mama van Luna,

Veel te veel pijn, een moeilijke tijd. De pijn verdwijnt nooit, maar wordt ooit beter. Ik hoop dat dat voor jullie ook zo zal zijn. De komende tijd zal het in alle hevigheid terug komen, doe er iets mee. Ik kon niet rouwen, kan het nog altijd niet. Laat jullie dat niet gebeuren.

Liefs F.
Geschreven door
een oude vriendin op 27 november 2003 om 9:18 PMe-mailadres

Bericht
Het "gedicht" dat ik schreef voor de begrafenis van Luna*, Huilende, jankende heb ik dit op dat moment voorgedragen....
Voor mijn lieve meisje, om mijn lieve meisje en door mijn vreselijke pijn en verdriet...

Waarom?

Ik kan geen woorden vinden
om uit te drukken
wat ik voel en heb gevoeld.
Dat kan alleen iemand weten
die binnenin me kijken kan
Ikzelf zou het ‘t liefst vergeten:
Eerst waren blijheid, angst
angst en blijheid
maanden mijn gevoel.
Daarna pijn, leegte
leegte en nog meer pijn.
Droefheid, onmacht
onmacht en droefheid
Intens diep verdriet,
Kwaadheid en boosheid.
Haat….

Mijn lichaam gaf jou leven
mijn lichaam nam het je af
Ik kon jou, je leven niet geven….
Mijn meisje o zo klein,
we hadden zo gelukkig moeten zijn!
Kan je me ooit vergeven?
Voor wat ik heb gedaan?
Voor wat ik heb gedacht?
Voor wat er is gebeurd?

Kon ik nog maar één moment,
nog maar één enkele keer,
voelen hoe het voelde,
om jouw mama te worden,
jouw mama te mogen zijn.
Laat me voelen hoe dat voelde,
laat het wegnemen die pijn!
Lief onschuldig meisje,
waarom mocht ik nou niet gewoon
Ook JOUW mama zijn!!!!!!
Geschreven door
mama van Luna op 27 november 2003 om 7:45 PMe-mailadres

Bericht
: Sabine en Jaap,
wat een prachtig verhaal, mooi en zo gevoelig geschreven. Wat een hel, als je zo je kindje moet verliezen. Ik heb destijds wat ge'sametimed' met Jaap, weet nog heel goed hoe machteloos ik me voelde, en wat ik gehoopt heb dat alles toch nog goed zou aflopen voor jullie.

Heel goed dat jullie uiteindelijk je dochtertje toch hebben kunnen begraven, een waardig afscheid.

Ik heb veel waardering voor jullie, samen moet je dit verwerken, veel over praten.

Ik wens jullie veel sterkte in de aankomende periode, als alles weer extra scherp boven komt...
Geschreven door
Elly Echthuizen op 26 november 2003 om 4:53 PMe-mailadres

Bericht
Beste Sabine, Jaap en Iris,

Ik wil jullie graag eerst feliciteren met je geboorte van Luna en jullie heel veel kracht toewensen met haar overlijden. Ik zelf heb in 2000 mijn twee engeltjes verloren bij een zwangerschap van 25 weken hun namen zijn Lotte en Luna. ik heb toen veel tijd doorgebracht met de verhalen te lezen op LE. Het gaf me soms weer een beetje een toekomst visie. Het is zo oneerlijk dat jij degene moet zijn die de stilte om haar dood moet verbreken en dat andere mensen haar lettelrijk en figuurlijk doodzwijgen. Ze is, was en blijft altijd jullie kind. Toen wij in 2001 ons derde kindje (Loekie) kregen (geen vervanging dat bestaat niet) stonden hun namen ook op het geboortkaartjes daar moesten mensen van slikken dat is hun probleem. Ik heb mensen verloren van wie ik dacht dat het vrienden waren en mensen van wie ik dacht dat het kennissen waren bleken vrienden te zijn een rare gewaarwoording.

Heel veel liefs en ik zal de meiden vertellen over Luna.

Nanny
Geschreven door
Nanny Krancher op 24 november 2003 om 12:36 PMe-mailadres

Bericht
ik mis je
ik mis je
ik mis je zo!
geen huil
geen lach
Leegte
elke dag
ik mis je
ik mis je
ik mis je zo!
Elke dag...

met alle liefde die ik voor je heb
mama
Geschreven door
mama van Luna op 21 november 2003 om 11:28 AMe-mailadres

Bericht
Ik ben op de hier terecht gekomen, omdat ik na mijn vruchtwaterpunctie een kindje zal krijgen met een ernstige hartafwijking en een Down Syndroom. Morgen 14 november zal hij/zij worden geboren. Het kindje zou het zo weer zo niet overleven. De kleine is dat 18 weken, dus ongeveer net zo oud als Luna. Ik ben erg bang voor wat er komen gaat, en hoe het daarna zal verder gaan. Jullie verhaal, en ook die van de anderen Engeltjes grepen ons enorm aan. Ik wens jullie alle kracht en liefde toe,om dit leed te verwerken.Liefs Estelel
Geschreven door
Estelles op 13 november 2003 om 08:28 AMe-mailadres

Bericht
Lieve sabine en jaap, ik sta sinds kort op je lijst en ik heb net je verhaal gelezen. Met de welbekende tranen erbij. Ondanks mijn eigen verhaal voel ik mijn hart inkrimpen als ik het jouwe lees, meid , wat een strijd. en wat een groot geluk dat je Luna alsnog een mooi afscheid kon geven. Nu heb jij als mama gedaan wat je kon doen voor je klein meid, en dat is toch heel mooi.....
heel veel liefs van mij
Geschreven door
Naomi op 11 november 2003 om 2:21 PMe-mailadres

Bericht
Lieve ouders van Luna,

Jullie verhaal greep mij erg aan... Maar ik bewonder wel hoe jullie er over berichten. Jammer he dat de buitenwereld er zo snel over heen stapt, of je nu een te vroeg geboren kindje krijgt of dat het kindje na een paar maand leven overlijdt. Ze hoort er bij hoor! Jullie kindje, ook al mogen jullie haar niet verzorgen!

groetjes
Paula mamma van
Mabel (12/3/97),
Irvan* (4/1/00 - 27/4/00),
Loran (11/4/01) en
Yardo (19/06/03).
Geschreven door
Paula op 15 oktober 2003 om 09:04 AMe-mailadres
Eigen website
http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/IrvanV

Bericht
Lieve Jaap, Sabine en Iris...
Toevallig lees ik jullie verhaal omdat mijn vriend en ik als naam voor een dochtertje Luna hebben bedacht. Het raakt me diep...Ik wil jullie héél veel sterkte wensen en hoop dat misschien ooit een dochter van ons de naam Luna mag dragen, wetende dat er een naamgenootje is dat nu een engeltje is...

Liefs en een hele dikke knuffel, Diane
Geschreven door
Diane op 12 oktober 2003 om 4:50 PMe-mailadres

Bericht
Hallo,

Ik heb net jullie verhaal gelezen en heb op dit moment dan ook de tranen in mijn ogen. Luna ziet er net zo uit als mijn twee zoontjes die ik op 17-07-1997 heb verloren naar 18 weken zwangerschap. Zij waren ook zo`n 300 gram. Ik heb ze ook in het ziekenhuis gelaten omdat ze zeiden dat ze waardig gecremeerd zouden worden. Later bleek dat ze in een afvalemmer naar een vuilverbrandingsoven zijn gegaan. Als ze zoiets hoort krijg je geen adem meer. WAT HEB IK GEDAAN!!
Ik ben heel blij voor jullie dat jullie luna alsnog een waardig afscheid hebben kunnen geven. Het was mijn eerste zwangerschap en achteraf denk ik nog vaak had ik het maar zus of zo gedaan maar helaas kan ik de klok niet terugdraaien. Ik heb inmiddels twee prachtige dochters van 5 en 2 maar ik zal mijn twee jongens altijd blijven missen!
Ik ben nog steeds boos op het ziekenhuis dat ze me hebben voorgelogen maar ja wat kan je er meer aan doen dan hopen dat ze hun lesje inmiddels hebben geleerd en niet nog meer ouders zoveel verdriet aandoen.
Gelukkig is het bij jullie anders afgelopen.
Heel veel geluk in de verdere toekomst.
Geschreven door
claudia Venema-Buitenkamp op 28 september 2003 om 7:58 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Luna*,
Veelste kort was jou leventje, papa en mama zullen jou nog wel iedere dag missen. Het zo oneerlijk hoe sommige dingen gaan in het leven en waarom?? Gelukkig hebben papa en mama je nu wel een veilig plekje kunnen geven. Jij zult altijd hun beschermengeltje zijn, ook voor je zusje.

Liefs Esther, mama van Plopje* en Mirthe*
Geschreven door
Esther (LE14) op 26 september 2003 om 12:12 PMe-mailadres
Eigen website
http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/PlopjeEnMirtheW/index.html

Bericht
Lieve Luna,

Wat een mooie site heeft jouw mama voor je gemaakt! De tranen rolden over mijn wangen, het deed mij zo erg aan mijn eigen kleine engeltje, Casper*, denken...Ook hij heeft zo gestreden om nog te blijven leven al was er geen vruchtwater meer om hem te beschermen...
Ik vind je zo'n mooi, klein meisje en begrijp erg goed dat je mama en papa en ook je grote zus zo trots op je zijn! Casper* heeft hier in de woonkamer zijn eigen kaarsje... Voor speciale gelegenheden steek ik dat aan. Vandaag steek ik dat kaarsje aan voor jou, je mama, je papa en je zusje en hoop dat jullie de warmte hiervan kunnen voelen...
Geschreven door
Karen op 25 september 2003 om 3:35 PMe-mailadres

Bericht
lieve Jaap & sabine
ik heb jullie verhaal gelezen ,ik werdt er helemaal stilletjes van .wat hebben jullie een hoop verdriet te verwerken gehad tydens je zwangerschap (en nu nog natuurlyk)maar gelukkig heb je LUNA toch nog een mooie begravenis kunnen geven .en kun je noch altyd naar haar toe .ik wens jullie dan ook alle liefde en sterkte toe in de vederetoekomst.en een knuffel voor IRIs .

heel veel liefst yvon mama van deborah & danischa & Quincy
Geschreven door
yvonne op 22 september 2003 om 8:14 PMe-mailadres

Bericht
Lieve Luna,
Net als zovelen die je pagina nog zullen lezen, heb ik je niet gekend, maar je mama en papa wel, al was het maar even. Zij hebben ervoor gezorgd dat iedereen wel een beetje van je moet houden als ze over je lezen en de prachtige foto's bekijken.
Wat ik als buitenstaander zie zijn twee mensen die - gelukkig voor jou - hun gevoelens durven uiten en die niet bang zijn ze met anderen te delen. Dat zijn jouw ouders, die wel erg veel van je moeten houden, dat is mij wel duidelijk geworden.
Ze zijn vechters, en zo kon het gebeuren dat jij ook nog zo lang en dapper gevochten hebt.
Net als jouw papa en mama heb ik ooit een te vroeg geboren kindje verloren, maar dat is al heel lang geleden en het verdriet heeft intussen een plaatsje in mijn hart gevonden waar het niet zo veel pijn meer doet.
Zo zal het ook met jouw ouders gaan. Langzamerhand krijg jij je eigen, vertrouwde plekje in hun gedachten en in hun hart. Er komt een moment dat de pijn overgaat in weemoed en nog later zullen alleen de fijne dingen overblijven: de maanden dat je in je mama's buik geleefd hebt en dat je je papa, mama en zusje zoveel fijne momenten hebt bezorgd.
Ik zal af en toe je pagina nog eens bezoeken.
Dag, lieve Luna.
Geschreven door
Ans van Nifterick Post op 17 september 2003 om 10:21 AMe-mailadres

Bericht
Lieve Femke,

Wat een lief berichtje heb je geschreven in ons gastenboek van Luna ! Ik ben echt blij dat je zo eerlijk je gevoel over ons verdriet met ons deelt !!!

Tuurlijk kunnen we een keer afspreken en dan kunnen jullie het grafje van Luna zien en ons nieuwe huis in Boxtel.


Groetjes papa Jaap
Geschreven door
papa Jaap op 16 september 2003 om 09:48 AMe-mailadres
Eigen website
http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/LunaK/

Bericht
Lieve Sabine en Jaap,

Ik zit om het moment met tranen die over mijn wangen lopen en met pijn in mijn hart. Het doet pijn om te lezen hoeveel verdriet jullie hebben gehad. En het doet ook pijn te weten dat we (ik) er niet voor je geweest ben Sabine. Het spijt me zo. Maar toen ik het drufde, durfde om over Luna te praten, was ik bang dat het te laat was. Dat jij er niet met mij over zou willen praten. En nu, nu weet ik dat het eigenlijk nooit te laat is om te laten weten dat ik met jullie meeleef en dat ik het echt heel erg vind dat jullie Luna er niet meer is. Dat ze veel te vroeg van jullie weggenomen is.
Ik vind het wel heel fijn dat jullie de kans hebben gekregen om een plekje voor Luna in te richten. Een plaats voor je verdriet. Ik hoop hier samen eens naar toe te kunnen gaan. Mag ik eens met je mee??

Zullen we binnenkort eens afspreken. Het is werkelijk al te lang geleden dat we elkaar eens echt hebben gesproken.

Heel veel liefs Femke (en natuurlijk ook van Gideon)
Geschreven door
Femke op 15 september 2003 om 9:25 PMe-mailadres

Ga naar pagina
1 Berichtjes van op/voor 20 maart 2008 2Berichtjes van op/voor 5 december 2004 3 4Berichtjes van op/voor 15 september 2003